سایه‌ی بازگشت تحریم‌های جهانی؛ نگاهی به تهدید ماشه در پیچ تاریخی
مکانیسم ماشه؛ بازگشت شبح ترسناک در آستانه غروب دیپلماسی | براستی چه در چنته داریم؟
مکانیسم ماشه، در ظاهر یک بند تنبیهی در برجام است؛ اما در عمل، به ابزاری برای مدیریت ترس، ایجاد نااطمینانی و کنترل رفتار اقتصادی جامعه بدل شده. این سازوکار، به‌جای آنکه صرفاً بازگشت تحریم‌ها را هدف گیرد، با خلق فضایی از «ناامنی حقوقی»، سرمایه‌گذار و شهروند را به عقب‌نشینی و انجماد وادار می‌کند. در جهانی که قدرت بر قاعده پیشی گرفته، ماشه دیگر نه ابزار حقوقی، که بخشی از سازوکار هژمونیک نظم بین‌الملل است.
امین خاکستر سرویس سیاسی خرداد: مکانیسم ماشه بر خلاف نام شاعرانه‌اش، نه استعاره‌ای لطیف که چکشی آهنین بر سر یک توافق در حال احتضار است. زمانی به‌مثابه تضمینی برای تعهدات متقابل در برجام گنجانده شد اما حالا چون شمشیری آویزان از سقف، بی‌وقفه سایه می‌اندازد بر آینده‌ی دیپلماسی هسته‌ای ایران.
آنچه شرایط را بحرانی‌تر می‌کند، نه صرفاً تهدید به بازگشت تحریم‌ها بلکه نوع کارکرد این ابزار در سازوکارهای بین‌المللی نه از زاویه‌ی حقوقی که از زاویه‌ی «قدرت» است. شواهدی بر زمین بازی ما را به این موضوع رسانیده است که مکانیسم ماشه اساساً برای وادار کردن ایران به اطاعت طراحی شده است؛ یک طراحی ژئوپلیتیک در دل و لباس حقوق بین‌الملل که اکنون به سه کشور اروپایی – فرانسه، بریتانیا و آلمان – امکان می‌دهد بی‌نیاز از اجماع‌سازی مجدد، تحریم‌هایی را که با زحمت و امتیازدهی ایران لغو شده بود، احیا کنند. نه رای‌گیری لازم است، نه حتی قابلیت وتو آن فعال است. فقط کافی‌ست یکی از این کشورها اعلام کند ایران تعهداتش را نقض کرده است تا ماشه را بچکاند. همین یک اعلام، بقیه را خود به‌خود فعال می‌کند، چون سازوکار ماشه بر فرضِ تخلف و بی‌پاسخی بنا شده، نه بر اصل گفت‌وگو.
جالب آنکه ایالات متحده که رسماً از برجام خارج شد، دیگر نقشی مستقیم در این مکانیسم ندارد اما اروپا که به ظاهر از درِ تعامل وارد شد، حالا کلید ماشه را در مشت دارد. این همان غفلت راهبردی ما بود؛ ما خشم را به واشنگتن حواله دادیم در حالی‌که بی‌صدا، پاریس و لندن و برلین ماشه را تنظیم می‌کردند. واقعیت این است که عدم بازی دادن اروپا، اکنون در قالب «مکانیسم ماشه» خودش را پس می‌گیرد.
در همین چارچوب، آنچه لورا هولگیت، نماینده آمریکا در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در سال گذشته گفته، بسیار قابل تأمل است: «دولت‌ها باید پیش از اکتبر ۲۰۲۵ تصمیم بگیرند که آیا تحریم‌ها را دوباره اعمال کنند یا نه.» این جمله، سیگنالی شفاف به شمار می‌رفت، مبنی بر اینکه نه تنها صبر غرب لبریز شده، بلکه فعالسازی ماشه به‌مثابه گزینه‌ای جدی در حال بررسی بوده است. از نگاه آنان، زمانِ بازی با صبر استراتژیک به پایان رسیده است پس باید پیش از آن مقدمات برای آن پایه‌ریزی می‌شد.
در این میانه، مقامات تهران به دنبال اتخاذ سناریوهای پیشگیرانه برای ایجاد بازدارندگی هستند از جمله تصویب قانونی در مجلس شورای اسلامی که صراحتاً دولت را مکلف می‌سازد در صورت فعال شدن ماشه، نه تنها همکاری با آژانس را متوقف کند بلکه کشور را از NPT نیز خارج کند. چنین اقدامی شاید در ظاهر واکنشی تقابلی باشد، اما در عمل می‌تواند به‌زعم برخی تحلیل‌گران، تیر خلاصی بر شالوده‌ی تعامل با جهان غرب باشد. با این کار، مکانیسم ماشه نه تنها به تحریم‌ها بازمی‌گردد، بلکه تبدیل به اجماع‌ساز علیه ایران خواهد شد؛ اجماعی که این‌بار نه با دروغ، بلکه با قانون داخلی ایران توجیه می‌شود.
سؤال اساسی این است: آیا ما آماده‌ایم با چنین اقداماتی، بار دیگر به دوران انزوای کامل بازگردیم؟ یا بهتر است به‌جای بازی در زمین طراحی‌شده‌ی حریف، در قواعد آن بازنگری کنیم؟ پاسخ شاید در این جمله نهفته باشد: حکمرانی در ایران تنها عبور از یک بحران به سوی بحران بعدی است؛ یعنی کنترل و مدیریت بحران‌ها را سیاست‌ورزی نامیده‌ایم، و این جمله بیانی‌ست از زیست سیاسی ما.
شاید وقت آن رسیده باشد که از مدار تکرار خارج شویم. نه با انفعال، بلکه با بازاندیشی عمیق در مفهومی به نام مقاومت. چرا که هر مقاومت بدون بازتعریف در شرایط فعلی، فقط نامی‌ست یک بن‌بست دیگر را پیشروی ملت باز می‌کند. ما به نقطه‌ای رسیده‌ایم که ابزارهای فشار دیگر صرفاً از بیرون نمی‌آیند؛ مکانیسم ماشه اگر هم توسط غرب فعال شود، بازتاب بی‌واکنشی ما به تحول شرایط جهانی‌ست و نه صرفاً خصومت غرب.
در واقع، آنچه مکانیسم ماشه را خطرناک‌تر می‌کند، نه قدرت حقوقی آن بلکه فقدان خلاقیت راهبردی ما در مواجهه با آن است. ما در سال‌های گذشته، دیپلماسی را بیش از آنکه یک ابزار کنش‌مند بدانیم، به یک واکنش دفاعی تقلیل داده‌ایم. مکانیسم ماشه نه فقط ابزاری برای اعمال فشار، بلکه آینه‌ای است از ضعف دیپلماسی داخلی ما در مدیریت پیچیدگی‌های حقوقی و سیاسی جهانی. اگر در زمین بازی مدام عقب‌نشینی می‌کنیم، شاید وقت آن است نه از بازی که از نقشه‌برداری غلط و تحلیل‌های ناصواب خودمان خارج شویم؛ و اینجاست که مفهوم مقاومت بدون بازتعریف آن، دیگر نه حماسه که فرسایش اعتماد عمومی است.
در این برهه پرسش اساسی‌تر این است: در این میان ایران چه در چنته دارد؟ دیپلماسی که سال‌هاست به کما رفته؛ ائتلاف‌ها و جبهه‌های منطقه‌ای که شکننده و ناکارآمد شده‌اند و اقتصاد داخلی که تاب تحمل تحریم مضاعف را ندارد. اگرچه مسئولان در داخل از سناریوهای جایگزین سخن می‌گویند اما مشخص نیست این سناریوها جز تکرار الگوهای هزینه‌ساز قبلی، گزینه‌ای تازه ارائه می‌دهند یا نه. و شاید مهم‌ترین گره ماجرا که در جنگ ۱۲ روزه رخ نشان داد در این باشد که ایران همچنان بر این باور ایستاده که می‌تواند با بازی زمان، از مهلکه‌ای که برای آن چیده شده است بگریزد. اما زمان در این بازی شوم، همان دامی‌ست که پیشتر هم درب را بر روی دیپلماسی ایران بست و تلاش‌ها را به بن‌بست کشاند. اکنون، با توجه به شتاب تحولات، شاید برای نخستین‌بار باید پذیرفت و اعتراف کرد که آینده، نه در گرو صبر و انتظار بلکه در گرو بازتعریف معادله قدرت در میدان دیپلماسی است؛ معادله‌ای که اگر دیر فهمیده شود، جای گفتگو را زبان تحریم و تهدید و جنگ پر خواهد کرد.
ایران اکنون بر لبه تیغ ایستاده است؛ یک سویش بازگشت به تحریم‌هایی است که نه تنها اقتصادی، بلکه حتی نظامی و امنیتی‌اند؛ و سوی دیگرش احیای دیپلماسی در آخرین دقایق باقیمانده است. شبح ماشه، تنها زمانی ناپدید می‌شود که چراغی در اتاق تاریک دیپلماسی روشن شود؛ چراغی که هنوز روشن نشده اما هنوز هم میتوان برای روشن کردنش کوشید.
در نهایت، اگر نمی‌خواهیم قبل از مهر ۱۴۰۴ با بازگشت تحریم‌های سازمان ملل، برای همیشه از حلقه تعاملات جهانی بیرون رانده شویم، باید از همین امروز ساختار تصمیم‌سازی‌مان را مورد بازنگری قرار دهیم. بازیگران اصلی دیگر فقط آن‌ها نیستند که ماشه را می‌کشند؛ ما نیز هستیم که هر روز با انفعال، ماشه را روغن‌کاری می‌کنیم.
ناشناس
۰۲:۳۰ - ۱۴۰۴/۰۴/۲۸
فلسفه سیاست
مطالعه مسائلی همچون سیاست، دموکراسی، حقوق بشر، آزادی، عدالت، مالکیت، حقوق، قانون و شیوهٔ اجرایی کردن آن توسط قوای حاکم از منظر فلسفی است، در این مطالعه به پرسش‌هایی نظیر این که این مسائل چه هستند؟ چرا به آن‌ها نیاز داریم؟ چه چیزی به یک دولت مشروعیت می‌بخشد؟ چه حقوق و آزادی‌هایی باید پاس داشته شوند و چرا؟ عدالت چیست؟
چه شکلی باید برای حکومت اتخاذ شود و چرا؟ قانون چیست؟ و شهروندان چه وظایفی را در یک دولت مشروع برعهده دارند؟ (اگر به کل وظیفه‌ای داشته باشند)
و در چه زمانی به گونه‌ای مشروع می‌توانند دولت را به زیر بکشند؟
به معنایی عام‌تر فلسفهٔ سیاست اشاره به یک دیدگاه کلی یا یک اخلاقیات مشخص دارد. همچنین میتوان از آن با عنوان یک عقیده یا رفتار سیاسی نیز یاد کرد که البته در عمل سیاست لزوماً از فلسفهٔ خویش پیروی نمی‌کند. در تقسیم‌بندی‌های آکادمیک، فلسفهٔ سیاسی بخشی از اندیشه سیاسی است
ـــــ
در فلسفه سیاسی دو منطق و سیاست فکری وجود دارد عقیده گرایی و واقعیت گرایی. حال هر دو این طرز فکر برای رهبران سیاسی و تصمیمات شأن چالش بزرگی هست و مردم کشور هم باید این دو طرز فکر را خوب بدانند و مسأله پیچیدگی خاصی به خاطر اوضاع سیاسی و قدرت و اولویت ها و زمان بندی و تصمیم ها و ریسک ها هست
معمولا تصمیمات و منطق فکری رهبران بر اساس هر دو طرز فکر سیاسی هست
ــــ
واقع‌گرایی یکی از نظریه‌های روابط بین‌الملل است که سیاست‌های جهانی را بر اساس رقابت دولت‌ها بر سر منافع ملی خود تعریف می‌کند. واقع‌گرایی، مهم‌ترین و پایدارترین نظریهٔ روابط بین‌الملل محسوب می‌شود. معمولاً جاذبهٔ این نظریه به دلیل نزدیکی آن با عملکرد سیاست‌مداران و همچنین فهم متعارف از سیاست بین‌الملل، دانسته می‌شود. همچنین با وجود اصول و وجوه مشترک در میان نظریه‌پردازان واقع‌گرایی، این مکتب یک کلیت کاملاً یکپارچه نیست
واقع گرایی ریشه در تاریخ بشری دارد،
اما پیدایش رسمی آن به دوره پس از جنگ جهانی دوم بازمی‌گردد. پیش از جنگ جهانی دوم، اندیشه گرایی واقع گرایی از سوی ادوارد کار ارائه شد و مورگانتا آن را به صورت الگویی علمی عرضه کرد. واقع گرایی ضمن قبول تکثر ماهیت انسانی، خواهان ایجاد حوزه‌ای مستقل برای سیاست است. در نگرش واقع گرایی قدرت زیر بنایی سیاست و شکل دهنده روابط بین‌الملل محسوب می‌شود
____
در نظریه ایدئالیسم یا لیبرالیسم ارتباطات بین‌الملل به عنوان وسیله‌ای برای کنار هم قراردادن ملت‌ها و به عنوان قدرتی که به سازمان‌های بین‌المللی در انجام خدمات خود به جامعهٔ جهانی کمک می‌کند، نگریسته می‌شود. از این دیدگاه، ارتباطات با ایده‌آل‌ترین شکل آن به عنوان زمینه‌ساز درک متقابل میان ملت‌ها و صلح مورد توجه قرار می‌گیرد
ــــ
آرمانگرایی کلاسیک
ایدئالیسم کلاسیک یا آرمانگرایی آمریکایی پس از جنگ جهانی اول بر پایه سه گزاره عمده شکل گرفت:
ماهیت بشری صرفاً بر پایه انگیزه خودخواهی و برتری مادی نیست
اهداف بشری حالت جهانی دارد
از طریق مناطق و استدلال میتوان بر وضعیت حاکم بر روابط بین‌الملل غلبه کرد
از نظر آرمانگرایی جنگ و بی نظمی بین‌المللی نتیجه شکستن ارتباطات عقلایی است. آنچه باعث بروز جنگ می‌شود حکومت‌ها هستند و نه سیستم، بنابراین با دموکراتیزه کردن حکومت‌ها میتوان از بروز جنگ جلوگیری کرد. دیپلماسی سنتی از نظر این مکتب دچار چند مشکل بود. این فرایند غیردموکراتیک و محرمانه بود و توازن قوا که در قالب کنسرت اروپا عامل جلوگیری از بی نظمی بین‌المللی بود خود باعث بروز و آغاز جنگ جهانی اول شده بود. ایدئالیسم خواهان جلوگیری از بروز مجدد شرایطی بود که منجر به شکل‌گیری رفتارهای تعرضی میشدند. در مقابل واقع گرایان خواهان محدود کردن پدیده جنگ بودند. از جمله تلاشهای آرمانگرایان باید به تعمیم داده رژیم‌های لیبرال دموکرات به تمام کشورها، اصل تعیین سرنوشت و سیستم امنیت دسته جمعی بود که در آن جامعه بین الملل استفاده غیر مشروع از خشونت را ممنوع میکرد
ـــــــــ
مطالعه مسائلی همچون سیاست، دموکراسی، حقوق بشر، آزادی، عدالت، مالکیت، حقوق، قانون و شیوهٔ اجرایی کردن آن توسط قوای حاکم از منظر فلسفی است، در این مطالعه به پرسش‌هایی نظیر این که این مسائل چه هستند؟ چرا به آن‌ها نیاز داریم؟ چه چیزی به یک دولت مشروعیت می‌بخشد؟ چه حقوق و آزادی‌هایی باید پاس داشته شوند و چرا؟ عدالت چیست؟
چه شکلی باید برای حکومت اتخاذ شود و چرا؟ قانون چیست؟ و شهروندان چه وظایفی را در یک دولت مشروع برعهده دارند؟ (اگر به کل وظیفه‌ای داشته باشند)
و در چه زمانی به گونه‌ای مشروع می‌توانند دولت را به زیر بکشند؟
به معنایی عام‌تر فلسفهٔ سیاست اشاره به یک دیدگاه کلی یا یک اخلاقیات مشخص دارد. همچنین میتوان از آن با عنوان یک عقیده یا رفتار سیاسی نیز یاد کرد که البته در عمل سیاست لزوماً از فلسفهٔ خویش پیروی نمی‌کند. در تقسیم‌بندی‌های آکادمیک، فلسفهٔ سیاسی بخشی از اندیشه سیاسی است
ـــــ
در فلسفه سیاسی دو منطق و سیاست فکری وجود دارد عقیده گرایی و واقعیت گرایی. حال هر دو این طرز فکر برای رهبران سیاسی و تصمیمات شأن چالش بزرگی هست و مردم کشور هم باید این دو طرز فکر را خوب بدانند و مسأله پیچیدگی خاصی به خاطر اوضاع سیاسی و قدرت و اولویت ها و زمان بندی و تصمیم ها و ریسک ها هست
معمولا تصمیمات و منطق فکری رهبران بر اساس هر دو طرز فکر سیاسی هست
ــــ
واقع‌گرایی یکی از نظریه‌های روابط بین‌الملل است که سیاست‌های جهانی را بر اساس رقابت دولت‌ها بر سر منافع ملی خود تعریف می‌کند. واقع‌گرایی، مهم‌ترین و پایدارترین نظریهٔ روابط بین‌الملل محسوب می‌شود. معمولاً جاذبهٔ این نظریه به دلیل نزدیکی آن با عملکرد سیاست‌مداران و همچنین فهم متعارف از سیاست بین‌الملل، دانسته می‌شود. همچنین با وجود اصول و وجوه مشترک در میان نظریه‌پردازان واقع‌گرایی، این مکتب یک کلیت کاملاً یکپارچه نیست
واقع گرایی ریشه در تاریخ بشری دارد،
اما پیدایش رسمی آن به دوره پس از جنگ جهانی دوم بازمی‌گردد. پیش از جنگ جهانی دوم، اندیشه گرایی واقع گرایی از سوی ادوارد کار ارائه شد و مورگانتا آن را به صورت الگویی علمی عرضه کرد. واقع گرایی ضمن قبول تکثر ماهیت انسانی، خواهان ایجاد حوزه‌ای مستقل برای سیاست است. در نگرش واقع گرایی قدرت زیر بنایی سیاست و شکل دهنده روابط بین‌الملل محسوب می‌شود
____
در نظریه ایدئالیسم یا لیبرالیسم ارتباطات بین‌الملل به عنوان وسیله‌ای برای کنار هم قراردادن ملت‌ها و به عنوان قدرتی که به سازمان‌های بین‌المللی در انجام خدمات خود به جامعهٔ جهانی کمک می‌کند، نگریسته می‌شود. از این دیدگاه، ارتباطات با ایده‌آل‌ترین شکل آن به عنوان زمینه‌ساز درک متقابل میان ملت‌ها و صلح مورد توجه قرار می‌گیرد
ــــ
آرمانگرایی کلاسیک
ایدئالیسم کلاسیک یا آرمانگرایی آمریکایی پس از جنگ جهانی اول بر پایه سه گزاره عمده شکل گرفت:
ماهیت بشری صرفاً بر پایه انگیزه خودخواهی و برتری مادی نیست
اهداف بشری حالت جهانی دارد
از طریق مناطق و استدلال میتوان بر وضعیت حاکم بر روابط بین‌الملل غلبه کرد
از نظر آرمانگرایی جنگ و بی نظمی بین‌المللی نتیجه شکستن ارتباطات عقلایی است. آنچه باعث بروز جنگ می‌شود حکومت‌ها هستند و نه سیستم، بنابراین با دموکراتیزه کردن حکومت‌ها میتوان از بروز جنگ جلوگیری کرد. دیپلماسی سنتی از نظر این مکتب دچار چند مشکل بود. این فرایند غیردموکراتیک و محرمانه بود و توازن قوا که در قالب کنسرت اروپا عامل جلوگیری از بی نظمی بین‌المللی بود خود باعث بروز و آغاز جنگ جهانی اول شده بود. ایدئالیسم خواهان جلوگیری از بروز مجدد شرایطی بود که منجر به شکل‌گیری رفتارهای تعرضی میشدند. در مقابل واقع گرایان خواهان محدود کردن پدیده جنگ بودند. از جمله تلاشهای آرمانگرایان باید به تعمیم داده رژیم‌های لیبرال دموکرات به تمام کشورها، اصل تعیین سرنوشت و سیستم امنیت دسته جمعی بود که در آن جامعه بین الملل استفاده غیر مشروع از خشونت را ممنوع میکرد
ـــــــــ
پاسخ
یاشار
۰۰:۵۶ - ۱۴۰۴/۰۴/۳۱
در مورد وضعیت بحرانی آب در ایران خواندن این اطلاعات مفید هست
ـــــــــ
کیفیت آب
کیفیت آب به خواص شیمیایی، فیزیکی، زیست‌شناختی و پرتوشناختی آب اشاره دارد. که معیاری برای شرایط آب، بسته به یک یا چند بایستهٔ زیستی خاص یا نیاز یا هدف انسانی است.
بیشتر در مراجع برای مجموعه استانداردها استفاده می‌شود که مطابقت با آن‌ها قابل ارزیابی است. بیشترین استانداردهای کیفیت آب مربوط به بهداشت زیست سازگان، ارتباط ایمن انسانی و آب آشامیدنی است
ـــــــــ
آبِ نوشیدنی یا آشامیدنی.
(به انگلیسی: Drinking water)
آب گوارایی است که عوامل فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی آن در حد استانداردهای تأیید شده باشد و مصرف آنچه در کوتاه‌مدت و چه در درازمدت عارضه سوئی را در بدن انسان ایجاد نکند. این تعریف با آیین‌نامه بهداشت محیط که در سال ۱۳۷۱ به تصویب کابینه دولت رسیده‌است، مطابقت دارد
تعریف آب آشامیدنی
آب آشامیدنی آبی با کیفیت مناسب است که بتوان بدون اثر منفی کوتاه‌مدت یا بلندمدت، آن را آشامید. در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته و برخی کشورهای در حال توسعه، آب آشامیدنی از راه سامانه لوله‌کشی به خانه‌ها رسانده می‌شود. کمتر از ۵٪ این آب به مصرف آشامیدن می‌رسد.
در بسیاری از نقاط جهان، دسترسی راحت و ارزان به آب آشامیدنی وجود ندارد. در این مناطق بیشتر افراد از آب‌هایی استفاده می‌کنند که یا دارای میکروب و آلودگی هستند یا به سبب داشتن املاح و ذرات بیش از اندازه، در طولانی مدت برای بدن خطرآفرین هستند. در شهرهای چین برای جلوگیری از هدر رفتن آب آشامیدنی، برخلاف دیگر شهرهای جهان، آب آشامیدنی از راه یک لوله جداگانه به خانه‌ها رسانده می‌شود
ـــ
آزمایش میکروبی آب
E. Coli(کلیفرم‌های مقاوم به حرارت می‌توانند جایگزین مناسبی باشند). تست کردن مزه آب نمی‌تواند شاخص مناسبی برای میزان کلر باقی مانده باشد و باید به روش رنگ سنجی با کلرسنج‌های قابل حمل میزان کلر در محل اندازه‌گیری شود و میزان کلر آزاد باقیمانده در شرایط اضطرار و زمان بروز اپیدمی بیماری‌های روده‌ای باید بین ۰٫۵تا ۱میلی‌گرم در لیتر باشد.
در مواقعی که یک منبع آب آلوده به ترکیب شیمیایی یا رادیولوژیکی است باید از ورود آب این منبع به تصفیه خانه اجتناب کرد. وجود یک ماده شیمیایی در آب که می‌تواند در کوتاه مدت خطر آفرین باشد بسیار به ندرت اتفاق می‌افتد، در این شرایط باید در جستجوی این بود که آیا رهنمودها اجازه مصرف این آب را می‌دهند یا باید به دنبال منبع آب دیگری بود. در بعضی مواقع به ویژه در صورت عدم دسترسی به منابع آب جایگزین، باید به دنبال فرایندهای تصفیه جهت حذف آلاینده‌های شیمیایی آب بود برای مثال بسیاری از آلاینده‌های آب را میتوان توسط جذب سطحی (با گرانول یا پودر کربن فعال) حذف کرد و این ذرات را نیز به وسیله فرایندهایی نظیر انعقاد، لخته سازی و فیلتراسیون حذف نمود
ــــ
اطلاعات بیشتر بگیریددر این لینک
https://afa-co.ir/%D8%A2%D8%A8-%D8%B4%D8%B1%D8%A8/
ــــــــ
در وضع فعلی ایران . آب دریای عمان یا خزر را باید تصفیه و نمک زدایی بکنند که
پروژه بزرگ با تکنولوژی گران و مصرف بالای برق و بررسی اقتصادی و تکنولوژیکی بومی و رعایت استاندارد ها باید انجام بشود و با کشیدن لوله های شبکه طولانی آب را به شهر ها برسانند الان تمام کشور های خلیج فارس این کار را انجام می دهند که اب بهداشتی را به شیر آب مصرف کننده ها می رسانند و آب شرب با بطری ممکن است
علت خشکسالی گرمایش زمین و تغییرات اقلیمی و اثرات منفی و بزرگ آن در منطقه ایران و همسایه های ایران هست که از ۳۰ سال پیش قابل پیش بینی بود و حرارت بالا در منطقه ایران که در آینده بیشتر هم خواهد شد و کشاورزی و محیط زیست را تحت تاثیر منفی قرار خواهد داد. و فقدان بارندگی است و آب مصرفی ایران از آب های سطحی و سد هاست که از بارندگی تشکیل می شود .
حال مردم و وسایل مورد استفاده از آب باید آموزش و پیشرفته شود تا مصرف باید اصلاح شود و مصرف پایدار انجام گیرد که لازمه‌اش پروژه های بزرگی است و تصفیه آب فاضلاب ها برای استفاده در صنایع هم یک قسمت این پروژه هست و تامین آب کشاورزی چالش دیگر هست
ـــــ
نمک‌زدایی یا شیرین کردن
آب
(به انگلیسی:
Desalination or desalination)
اشاره به هر یک از چند فرایندی است که مقداری نمک و سایر مواد معدنی را از آب شور جدا می‌کند. همچنین به‌طور کلی، منظور از نمک‌زدایی حذف نمک‌ها و مواد معدنی همانند نمک‌زدایی خاک است. آب شور جهت تولید آب شیرینی که برای مصرف انسان یا آبیاری مناسب است، نمک‌زدایی می‌شود. یک محصول جانبی بالقوه از نمک‌زدایی، نمک است. نمک‌زدایی در کشتی‌های بزرگ و زیردریایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بیشتر سرمایه‌گذاری‌های اخیر در نمک‌زدایی، بر توسعه راه‌های مقرون به صرفه تأمین آب شیرین برای استفاده انسان، متمرکز شده‌است. در کنار بازیافت آب از فاضلاب، این یکی از چندین منابع تأمین آب مستقل از بارش است.
در مقیاس بزرگ، نمک‌زدایی به‌طور معمول با استفاده از مقدار زیادی انرژی، زیرساخت‌های اختصاصی و گران‌قیمت انجام می‌شود که آن را از آب تازه به دست آمده از منابع معمول مانند رودخانه‌ها یا آبهای زیرزمینی گران‌تر می‌سازد.
نمک‌زدایی به ویژه مناسب کشورهایی مانند استرالیا است، که به‌طور سنتی بر روی جمع‌آوری بارش پشت سدها برای تأمین منابع آب آشامیدنی خود اتکا می‌کند. به گفته انجمن بین‌المللی نمک‌زدایی در سال ۲۰۰۹، ۱۴۴۵۱ واحد نمک‌زدایی در سراسر جهان در حال بهره‌برداری بوده که ۹/۵۹ میلیون مترمکعب در روز تولید می‌کرده‌اند، با افزایش تولید سالیانه برابر ۳/۱۲٪. تولید در سال ۲۰۱۰ برابر ۶۸ میلیون مترمکعب بوده و انتظار می‌رود که تا سال ۲۰۲۰ به ۱۲۰ میلیون مترمکعب برسد، ۴۰ میلیون مترمکعب در خاورمیانه برنامه‌ریزی شده‌است. بزرگترین کارخانه آب شیرین کن در جهان کارخانه نمک‌زدایی جبل علی (فاز ۲) در امارات متحده عربی است
آب شیرین کن به روش اسمز معکوس چیست؟
اسمز معکوس روشی برای تصفیه آب دریا یا آب معمولی است که از یک غشای نیمه تراوا استفاده می‌کند که از طریق آن میتوان نوعی فیلتراسیون آب را انجام داد. در فرایند اسمز، اما برخلاف فیلتراسیون، فشار خاصی برای غلبه بر فشار اسمزی ایجاد می‌شود و این مرحله در پایان به آب تصفیه شده اجازه می‌دهد.
فرایند اسمز معکوس قادر است تمام مولکول‌ها و یون‌های موجود در آب معمولی را حذف کند و به همین دلیل در بخش صنعتی و در تولید آب آشامیدنی استفاده می‌شود. در عمل، تنها حلال خالص از یک غشای نیمه تراوا عبور می‌کند، در حالی که املاح روی خود غشاء جمع می‌شود؛ بنابراین دقیقاً این غشاء است که مولکول‌ها و یون‌هایی را انتخاب می‌کند که می‌توانند عبور کنند یا نه، اجازه عبور به همه آن مولکول‌های بزرگ‌تر را نمی‌دهند، در حالی که حلال‌های کوچک‌تر می‌توانند بدون مشکل از آن عبور کنند.
برای جلوگیری از آلودگی میکروبیولوژیکی، سایر مراحل تصفیه در سیستم‌های آب شیرین کن به روش اسمز معکوس گنجانده شده‌است، زیرا برخی از باکتری‌ها قادر به عبور از غشاها یا نشت‌های کوچکی هستند که ممکن است وجود داشته باشد. اما در اروپا تصفیه آبهای معدنی با اسمز معکوس طبق قانون مجاز نیست.
آب باران را میتوان به راحتی از طریق پردازنده‌های اسمز معکوس تصفیه کرد و میتوان از آن برای آبیاری و خنک‌سازی صنعتی مجدد استفاده کرد یا حتی در صورت کمبود ناگهانی به عنوان یک مخزن آب عمل کرد.
در صنعت از اسمز برای حذف مواد معدنی از آب دیگ‌های نیروگاه استفاده می‌شود که باید تا حد امکان خالص باشد تا رسوبی برجای نگذارد و ماشین آلات را خورده نکند. در واقع، وجود رسوبات احتمالی در داخل یا خارج لوله‌های دیگ می‌تواند منجر به کاهش کیفیت عملکرد خود دیگ و در نتیجه تولید بخار ضعیف شود.
ــــ
روش‌ها
روش سنتی مورد استفاده در این عملیات تقطیر خلاء می‌باشد که اساس آن جوشش آب در فشار کمتر از اتمسفر و در نتیجه دمای بسیار پایین‌تر از حد نرمال است. دلیل این است که جوشش یک مایع زمانی اتفاق می‌افتد که فشار بخار برابر فشار محیط باشد و فشار بخار با دما افزایش می‌یابد؛ بنابراین، به دلیل کاهش درجه حرارت، انرژی ذخیره می‌شود. روش پیشرفته تقطیر چند مرحله‌ای، ۸۵٪ از نیاز جهان در سال ۲۰۰۴ را برآورده کرده‌است.در فرایندهای رقابتی که برای نمک زدایی، غشاء بکار می‌رود، اساساً از فناوری اسمز معکوس استفاده می‌کنند. فرایندهای غشایی با استفاده از غشاء نیمه تراوا و فشار، نمک را از آب جدا می‌کنند. سیستم واحدهای اسمز معکوس به‌طور معمول با انرژی کمتر نسبت به روش تقطیر حرارتی کار می‌کنند، که منجر به کاهش کلی هزینه آب شیرین کن‌ها در طول دهه گذشته شده‌است. نمک زدایی کماکان انرژی زیادی مصرف می‌کند، با این حال، هزینه‌ها ی بعدی آن هم به قیمت انرژی بستگی خواهد داشت وهم به قیمت فناوری نمک زدایی
ـــــــــــــ
ـــــــــ
کیفیت آب
کیفیت آب به خواص شیمیایی، فیزیکی، زیست‌شناختی و پرتوشناختی آب اشاره دارد. که معیاری برای شرایط آب، بسته به یک یا چند بایستهٔ زیستی خاص یا نیاز یا هدف انسانی است.
بیشتر در مراجع برای مجموعه استانداردها استفاده می‌شود که مطابقت با آن‌ها قابل ارزیابی است. بیشترین استانداردهای کیفیت آب مربوط به بهداشت زیست سازگان، ارتباط ایمن انسانی و آب آشامیدنی است
ـــــــــ
آبِ نوشیدنی یا آشامیدنی.
(به انگلیسی: Drinking water)
آب گوارایی است که عوامل فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی آن در حد استانداردهای تأیید شده باشد و مصرف آنچه در کوتاه‌مدت و چه در درازمدت عارضه سوئی را در بدن انسان ایجاد نکند. این تعریف با آیین‌نامه بهداشت محیط که در سال ۱۳۷۱ به تصویب کابینه دولت رسیده‌است، مطابقت دارد
تعریف آب آشامیدنی
آب آشامیدنی آبی با کیفیت مناسب است که بتوان بدون اثر منفی کوتاه‌مدت یا بلندمدت، آن را آشامید. در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته و برخی کشورهای در حال توسعه، آب آشامیدنی از راه سامانه لوله‌کشی به خانه‌ها رسانده می‌شود. کمتر از ۵٪ این آب به مصرف آشامیدن می‌رسد.
در بسیاری از نقاط جهان، دسترسی راحت و ارزان به آب آشامیدنی وجود ندارد. در این مناطق بیشتر افراد از آب‌هایی استفاده می‌کنند که یا دارای میکروب و آلودگی هستند یا به سبب داشتن املاح و ذرات بیش از اندازه، در طولانی مدت برای بدن خطرآفرین هستند. در شهرهای چین برای جلوگیری از هدر رفتن آب آشامیدنی، برخلاف دیگر شهرهای جهان، آب آشامیدنی از راه یک لوله جداگانه به خانه‌ها رسانده می‌شود
ـــ
آزمایش میکروبی آب
E. Coli(کلیفرم‌های مقاوم به حرارت می‌توانند جایگزین مناسبی باشند). تست کردن مزه آب نمی‌تواند شاخص مناسبی برای میزان کلر باقی مانده باشد و باید به روش رنگ سنجی با کلرسنج‌های قابل حمل میزان کلر در محل اندازه‌گیری شود و میزان کلر آزاد باقیمانده در شرایط اضطرار و زمان بروز اپیدمی بیماری‌های روده‌ای باید بین ۰٫۵تا ۱میلی‌گرم در لیتر باشد.
در مواقعی که یک منبع آب آلوده به ترکیب شیمیایی یا رادیولوژیکی است باید از ورود آب این منبع به تصفیه خانه اجتناب کرد. وجود یک ماده شیمیایی در آب که می‌تواند در کوتاه مدت خطر آفرین باشد بسیار به ندرت اتفاق می‌افتد، در این شرایط باید در جستجوی این بود که آیا رهنمودها اجازه مصرف این آب را می‌دهند یا باید به دنبال منبع آب دیگری بود. در بعضی مواقع به ویژه در صورت عدم دسترسی به منابع آب جایگزین، باید به دنبال فرایندهای تصفیه جهت حذف آلاینده‌های شیمیایی آب بود برای مثال بسیاری از آلاینده‌های آب را میتوان توسط جذب سطحی (با گرانول یا پودر کربن فعال) حذف کرد و این ذرات را نیز به وسیله فرایندهایی نظیر انعقاد، لخته سازی و فیلتراسیون حذف نمود
ــــ
اطلاعات بیشتر بگیریددر این لینک
https://afa-co.ir/%D8%A2%D8%A8-%D8%B4%D8%B1%D8%A8/
ــــــــ
در وضع فعلی ایران . آب دریای عمان یا خزر را باید تصفیه و نمک زدایی بکنند که
پروژه بزرگ با تکنولوژی گران و مصرف بالای برق و بررسی اقتصادی و تکنولوژیکی بومی و رعایت استاندارد ها باید انجام بشود و با کشیدن لوله های شبکه طولانی آب را به شهر ها برسانند الان تمام کشور های خلیج فارس این کار را انجام می دهند که اب بهداشتی را به شیر آب مصرف کننده ها می رسانند و آب شرب با بطری ممکن است
علت خشکسالی گرمایش زمین و تغییرات اقلیمی و اثرات منفی و بزرگ آن در منطقه ایران و همسایه های ایران هست که از ۳۰ سال پیش قابل پیش بینی بود و حرارت بالا در منطقه ایران که در آینده بیشتر هم خواهد شد و کشاورزی و محیط زیست را تحت تاثیر منفی قرار خواهد داد. و فقدان بارندگی است و آب مصرفی ایران از آب های سطحی و سد هاست که از بارندگی تشکیل می شود .
حال مردم و وسایل مورد استفاده از آب باید آموزش و پیشرفته شود تا مصرف باید اصلاح شود و مصرف پایدار انجام گیرد که لازمه‌اش پروژه های بزرگی است و تصفیه آب فاضلاب ها برای استفاده در صنایع هم یک قسمت این پروژه هست و تامین آب کشاورزی چالش دیگر هست
ـــــ
نمک‌زدایی یا شیرین کردن
آب
(به انگلیسی:
Desalination or desalination)
اشاره به هر یک از چند فرایندی است که مقداری نمک و سایر مواد معدنی را از آب شور جدا می‌کند. همچنین به‌طور کلی، منظور از نمک‌زدایی حذف نمک‌ها و مواد معدنی همانند نمک‌زدایی خاک است. آب شور جهت تولید آب شیرینی که برای مصرف انسان یا آبیاری مناسب است، نمک‌زدایی می‌شود. یک محصول جانبی بالقوه از نمک‌زدایی، نمک است. نمک‌زدایی در کشتی‌های بزرگ و زیردریایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بیشتر سرمایه‌گذاری‌های اخیر در نمک‌زدایی، بر توسعه راه‌های مقرون به صرفه تأمین آب شیرین برای استفاده انسان، متمرکز شده‌است. در کنار بازیافت آب از فاضلاب، این یکی از چندین منابع تأمین آب مستقل از بارش است.
در مقیاس بزرگ، نمک‌زدایی به‌طور معمول با استفاده از مقدار زیادی انرژی، زیرساخت‌های اختصاصی و گران‌قیمت انجام می‌شود که آن را از آب تازه به دست آمده از منابع معمول مانند رودخانه‌ها یا آبهای زیرزمینی گران‌تر می‌سازد.
نمک‌زدایی به ویژه مناسب کشورهایی مانند استرالیا است، که به‌طور سنتی بر روی جمع‌آوری بارش پشت سدها برای تأمین منابع آب آشامیدنی خود اتکا می‌کند. به گفته انجمن بین‌المللی نمک‌زدایی در سال ۲۰۰۹، ۱۴۴۵۱ واحد نمک‌زدایی در سراسر جهان در حال بهره‌برداری بوده که ۹/۵۹ میلیون مترمکعب در روز تولید می‌کرده‌اند، با افزایش تولید سالیانه برابر ۳/۱۲٪. تولید در سال ۲۰۱۰ برابر ۶۸ میلیون مترمکعب بوده و انتظار می‌رود که تا سال ۲۰۲۰ به ۱۲۰ میلیون مترمکعب برسد، ۴۰ میلیون مترمکعب در خاورمیانه برنامه‌ریزی شده‌است. بزرگترین کارخانه آب شیرین کن در جهان کارخانه نمک‌زدایی جبل علی (فاز ۲) در امارات متحده عربی است
آب شیرین کن به روش اسمز معکوس چیست؟
اسمز معکوس روشی برای تصفیه آب دریا یا آب معمولی است که از یک غشای نیمه تراوا استفاده می‌کند که از طریق آن میتوان نوعی فیلتراسیون آب را انجام داد. در فرایند اسمز، اما برخلاف فیلتراسیون، فشار خاصی برای غلبه بر فشار اسمزی ایجاد می‌شود و این مرحله در پایان به آب تصفیه شده اجازه می‌دهد.
فرایند اسمز معکوس قادر است تمام مولکول‌ها و یون‌های موجود در آب معمولی را حذف کند و به همین دلیل در بخش صنعتی و در تولید آب آشامیدنی استفاده می‌شود. در عمل، تنها حلال خالص از یک غشای نیمه تراوا عبور می‌کند، در حالی که املاح روی خود غشاء جمع می‌شود؛ بنابراین دقیقاً این غشاء است که مولکول‌ها و یون‌هایی را انتخاب می‌کند که می‌توانند عبور کنند یا نه، اجازه عبور به همه آن مولکول‌های بزرگ‌تر را نمی‌دهند، در حالی که حلال‌های کوچک‌تر می‌توانند بدون مشکل از آن عبور کنند.
برای جلوگیری از آلودگی میکروبیولوژیکی، سایر مراحل تصفیه در سیستم‌های آب شیرین کن به روش اسمز معکوس گنجانده شده‌است، زیرا برخی از باکتری‌ها قادر به عبور از غشاها یا نشت‌های کوچکی هستند که ممکن است وجود داشته باشد. اما در اروپا تصفیه آبهای معدنی با اسمز معکوس طبق قانون مجاز نیست.
آب باران را میتوان به راحتی از طریق پردازنده‌های اسمز معکوس تصفیه کرد و میتوان از آن برای آبیاری و خنک‌سازی صنعتی مجدد استفاده کرد یا حتی در صورت کمبود ناگهانی به عنوان یک مخزن آب عمل کرد.
در صنعت از اسمز برای حذف مواد معدنی از آب دیگ‌های نیروگاه استفاده می‌شود که باید تا حد امکان خالص باشد تا رسوبی برجای نگذارد و ماشین آلات را خورده نکند. در واقع، وجود رسوبات احتمالی در داخل یا خارج لوله‌های دیگ می‌تواند منجر به کاهش کیفیت عملکرد خود دیگ و در نتیجه تولید بخار ضعیف شود.
ــــ
روش‌ها
روش سنتی مورد استفاده در این عملیات تقطیر خلاء می‌باشد که اساس آن جوشش آب در فشار کمتر از اتمسفر و در نتیجه دمای بسیار پایین‌تر از حد نرمال است. دلیل این است که جوشش یک مایع زمانی اتفاق می‌افتد که فشار بخار برابر فشار محیط باشد و فشار بخار با دما افزایش می‌یابد؛ بنابراین، به دلیل کاهش درجه حرارت، انرژی ذخیره می‌شود. روش پیشرفته تقطیر چند مرحله‌ای، ۸۵٪ از نیاز جهان در سال ۲۰۰۴ را برآورده کرده‌است.در فرایندهای رقابتی که برای نمک زدایی، غشاء بکار می‌رود، اساساً از فناوری اسمز معکوس استفاده می‌کنند. فرایندهای غشایی با استفاده از غشاء نیمه تراوا و فشار، نمک را از آب جدا می‌کنند. سیستم واحدهای اسمز معکوس به‌طور معمول با انرژی کمتر نسبت به روش تقطیر حرارتی کار می‌کنند، که منجر به کاهش کلی هزینه آب شیرین کن‌ها در طول دهه گذشته شده‌است. نمک زدایی کماکان انرژی زیادی مصرف می‌کند، با این حال، هزینه‌ها ی بعدی آن هم به قیمت انرژی بستگی خواهد داشت وهم به قیمت فناوری نمک زدایی
ـــــــــــــ
پاسخ
